ความสุขสุดขีดในโลกมนุษย์

บทที่ 127

เวลาเก้าโมงกว่าเมื่อออกมา พี่ลี่กำลังทำอาหารเช้าให้ผม

"ตอนที่เห็นเธอ ผมถึงกับตะลึงอยู่กับที่ พี่ลี่ไม่ได้สวมอะไรสักชิ้น มีเพียงผ้ากันเปื้อนคลุมร่างเท่านั้น จากด้านข้างสามารถเห็นเนินภูเขาหิมะขาวโผล่พ้นออกมาเล็กน้อย กึ่งซ่อนกึ่งเปิด จนผมแทบจะเลือดกำเดาไหล"

ตอนเช้าผมก็มีอาการตื่นตัวอยู่แล้ว พอมาเจอ...