Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 44

เมื่อมองดวงตาที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำของเขา คนที่นั่งอยู่ข้างเตียงถอนหายใจเบาๆ แล้วปิดไฟเข้านอน

ไข้ขึ้นช่างทรมานเหลือเกิน ร่างของหลินเฉียวร้อนผ่าว แต่ถึงจะห่มผ้าห่มแล้วก็ยังหนาวจนตัวสั่น ไม่นานเขาก็ร้อนจนทนไม่ไหว อยากจะถีบผ้าห่มออก จนกระทั่งถูกคนข้างกายโอบกอดเข้าไปในอ้อมแขน เขาจึงค่อยๆ สงบลง

เขาเป็นไข้...