ชั่วพริบตาแห่งความงาม

บทที่ 4

ร่างกายของหยางเหม่ยหลิงสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว เกือบจะร้องออกมาด้วยความสุขสม

เธอไม่ได้ปลอบประโลมตัวเองมานานแล้ว ปกติแม้จะรู้สึกอยาก เธอก็มักควบคุมตัวเองได้อย่างมีสติ

แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร ความรู้สึกนั้นรุนแรงเกินกว่าจะห้ามใจได้

จนกระทั่งตอนกลางวันเธอก็อดไม่ไหว และตอนนี้ความรู้สึกนั้นยิ่งรุนแรงขึ้น...

"อืม... อื้อ"

หยางเหม่ยหลิงกัดริมฝีปากล่าง ขาทั้งสองไขว้กันและเสียดสีกันไปมา นิ้วมือเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เธอหรี่ตามอง สายตาจับจ้องไปที่ส่วนนั้นของอานเอ้อร์โกว สิ่งที่แข็งแรงทรงพลังนั้นทำให้เธอตื่นเต้นอย่างมาก

หลายปีที่ผ่านมาในหมู่บ้าน ก็มีผู้ชายใจกล้าบางคนแอบส่งสัญญาณว่าอยากทำให้เธอมีความสุข ในนั้นมีทั้งคนหล่อและคนรวย แต่เธอไม่เคยสนใจใคร แต่ตั้งแต่แรกเห็นอานเอ้อร์โกว เธอก็รู้สึกชอบเขา

แม้อานเอ้อร์โกวจะเป็นเด็กกำพร้า ที่บ้านเหลือเพียงยายแก่ที่รับเลี้ยงเขามาและพี่สะใภ้ที่สามีตายไปแล้ว แต่หนุ่มคนนี้มี "ของ" ใหญ่โตนัก ก่อนหน้านี้เธอเพียงเดาจากรูปร่างที่เห็นผ่านกางเกง

เมื่อครู่นี้ เธอได้เห็นของจริงเต็มตา และพบว่ามันใหญ่กว่าที่คิดไว้เสียอีก ทำให้เธอยิ่งชอบเขามากขึ้น

ไม่ต้องพูดถึงว่า หนุ่มคนนี้ยังหนุ่มและฉลาด ปากหวานพูดเก่ง หน้าตาก็ไม่เลว...

ผู้ชายแบบนี้ ถ้าเธออายุน้อยกว่านี้สักสิบกว่าปี เธอคงแต่งงานกับอานเอ้อร์โกวไปแล้ว

โดยไม่รู้ตัว หยางเหม่ยหลิงรู้สึกถึงความเปียกชื้นไหลผ่านนิ้วมือ

เธอก้มมอง ใบหน้างามพลันแดงระเรื่อ

ด้วยท่าทางที่เธอนั่งยอง มองจากด้านหลัง สะโพกอวบอิ่มและเอวบางเว้าสร้างเส้นสายยั่วยวน ในความคลุมเครือ ยังพอมองเห็นความงามอันน่าหลงใหลระหว่างขาทั้งสอง...

"อ๊ะ..."

หลังผ่านไปสิบกว่านาที

นิ้วเรียวบางทั้งสองของหยางเหม่ยหลิงสอดเข้าไปทั้งหมด ขณะที่เธอกำลังรู้สึกตื่นเต้นสุดขีด อานเอ้อร์โกวในห้องก็เสร็จกิจอย่างรวดเร็ว

"โอ้ย ทำไมถึงไม่ระวังเลย เลอะเทอะไปหมด"

ซิ่วเอ้อร์รีบหยิบกระดาษมาเช็ดมือ ในดวงตาของเธอมีความเศร้าวูบผ่านไปอย่างแทบไม่สังเกตเห็น จากนั้นเธอก็หยิบเสื้อผ้าที่สกปรกเดินออกไป ทำให้หยางเหม่ยหลิงตกใจรีบวิ่งกลับห้องนอน

เมื่อกลับถึงห้องนอน หยางเหม่ยหลิงหน้าแดงใจเต้น แอบด่าตัวเองว่าไร้ยางอาย เสียสติไปแล้ว ถึงกับแอบดูลูกสาวกับว่าที่ลูกเขยทำเรื่องแบบนั้น และในใจยังมีความรู้สึกเช่นนั้นอีก

แต่สุดท้าย เธอก็ไม่อาจทนต่อความเหงาได้ จินตนาการถึงอานเอ้อร์โกว ใช้มือปลดปล่อยตัวเอง ก่อนจะผล็อยหลับไป

เช้าวันรุ่งขึ้น ซิ่วเอ้อร์ออกไปขึ้นรถไฟแต่เช้า อานเอ้อร์โกวส่งซิ่วเอ้อร์เสร็จ ในบ้านก็เหลือเพียงเขากับแม่ยาย

อานเอ้อร์โกวนอนพักอีกหนึ่งชั่วโมงจึงตื่นไปล้างหน้า แต่เมื่อเดินไปถึงหน้าประตูห้องน้ำ เขาก็ได้ยินเสียงจากข้างใน

ไม่รู้ว่าทำไม หยางเหม่ยหลิงไม่ได้ปิดประตูสนิท แต่กลับเหลือช่องว่างไว้กว้างมาก ราวกับว่า... ในส่วนลึกของจิตใจ เธอปรารถนาให้อานเอ้อร์โกวได้ชื่นชมร่างกายของเธอ ดูเหมือนเพียงแค่คิดว่าจะมีหนุ่มหน้าใหม่มาหลงเสน่ห์เธอ ก็ทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้น!

ส่วนอานเอ้อร์โกว เมื่อได้ยินเสียงน้ำไหลซ่า ๆ ใจก็เริ่มกระวนกระวาย

เขาค่อย ๆ กลั้นหายใจแอบมอง เห็นแม่ยายถอดเสื้อผ้าออกจนหมด...

ร่างขาวผ่องปรากฏต่อสายตา ฟองสบู่อาบน้ำบังสองเต้าอันนุ่มนิ่มของแม่ยายไว้

นอกจากนั้น ยังมีสิ่งที่อานเอ้อร์โกวคาดไม่ถึง—