Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 88

สุยางมองร่างท่อนบนเปลือยเปล่าของอวี่จั่ว แล้วสูดลมหายใจลึก

"เป็นอะไร? ตกใจเหรอ?" อวี่จั่วเห็นสีหน้าตกตะลึงของสุยาง พูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

"ตกใจมากครับ" สุยางตอบตามตรง

เขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่าคนๆ หนึ่งจะมีรอยแผลมากมายขนาดนี้ สิบกว่ารอย? หรือนับร้อย?

รอยแผลที่ลึกที่สุดพาดจากหน้าอกลงไปถึงท้อง...