Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 455

"ไม่อยากโม้หรอก แต่พวกนายเองที่บังคับฉัน" ซูหยางยืนอยู่บนยอดไม้

ใต้ต้นไม้ บิลลี่ถูกซูหยางตบจนหน้าบวมปูดเขียวช้ำ

จริงอยู่ที่พวกนั้นมีคนมากกว่า แต่ละคนตัวใหญ่ราวกับหมี แต่ก็สู้ความคล่องแคล่วของซูหยางไม่ได้ วิชาตัวเบาที่เขาฝึกฝนมาถึงขีดสุด ทำให้เขาเคลื่อนไหวท่ามกลางฝูงคนเหล่านี้โดยไม่เหน็ดเหนื่อยแม...