Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 241

"มันหัวก็ดีนะ"

"มันหัวก็ดีนะ" สุหยางพึมพำขณะมองอาหารบนโต๊ะตรงหน้า

นับตั้งแต่ได้กินในงานเลี้ยง "มันหัวรสเลิศ" นั่น สุหยางก็แทบไม่ได้เห็นอาหารที่เรียกว่าเป็นอาหารเลย มีแค่ขนมปังแห้งๆ กับน้ำเปล่า

กินแบบนี้มาหลายมื้อ สุหยางรู้ซึ้งแล้วว่าความรู้สึกที่เรียกว่า "จืดจนนกร้อง" เป็นยังไง

ตรงกันข้ามกับเว...