Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1920

ด้วยความจำเป็น พวกเราจำต้องเดินเลียบมุมต้นไม้ อ้อมไปตามจุดบอดในสายตาของฝูงชิมแปนซีดำเหล่านั้น ค่อยๆ เคลื่อนตัวไปทีละนิด

เมื่อพวกเราเดินไปถึงจุดที่อยู่ห่างจากตำแหน่งของฝูงชิมแปนซีประมาณห้าสิบเมตร พวกมันก็สังเกตเห็นพวกเราในที่สุด

"โฮ่ๆ!"

เสียงคำรามข่มขู่ดังขึ้นจากด้านหลังพวกเรา ทำให้ประสาทของพวกเรา...