Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 937

ลิ่วเจี๋ยวเจี๋ยวรู้สึกอับอายจนบอกไม่ถูก เมื่อเห็นจุดอ่อนไหวที่สุดของตัวเองกำลังเคลื่อนเข้าใกล้ใบหน้าของลุงหวังมากขึ้นทุกที ท่ามกลางความอับอายที่ไม่อาจบรรยาย เธอพยายามเชิดสะโพกกลมกลึงของตัวเองขึ้น ไม่อยากให้จุดที่น่าอายนั้นไปสัมผัสใกล้ชิดกับริมฝีปากของลุงหวัง

ทันใดนั้น ลิ่วเจี๋ยวเจี๋ยวครางออกมาอีกคร...