พลบค่ำยามเย็น

บทที่ 886

แต่ลิ่นซือหมั่นรู้สึกประหม่าและกระวนกระวายใจอย่างมาก จนถึงขั้นคิดว่าจะสารภาพความจริงกับแม่ของตนเองดีหรือไม่

ทว่าเมื่อลิ่นซือหมั่นนึกถึงภาพที่แม่อุ้มน้องชายด้วยความรักและเอาใจ แล้วนึกถึงสายตาผิดหวังที่มีต่อตัวเอง รวมถึงการปฏิบัติของพ่อที่มีต่อเธอทุกวัน ความคับแค้นใจที่สะสมมาหลายปีก็ระเบิดออกมาในชั่วข...