Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 884

คุณลุงหวังยังคงคาบบุหรี่สูบไปเรื่อยๆ กว่าจะลากตัวเองออกจากห้องเวรไปกินข้าวก็เลยเที่ยงครึ่งไปแล้ว

จริงๆ แล้วเรื่องกินข้าวสำหรับคุณลุงหวังนั้นง่ายมาก แค่เดินไปร้านอาหารตามตรอกฝั่งตรงข้าม สั่งอะไรมากินนิดหน่อย แปดสิบบาทก็อิ่มแล้ว

พอคุณลุงหวังกลับมาที่ห้องเวร เขาก็ล้มตัวลงบนเตียงเล็กๆ ในห้องที่เย็นสบา...