พลบค่ำยามเย็น

บทที่ 793

ลินซือหมาน ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มอย่างมีความสุข ตั้งแต่เล็กจนโต เธอแทบไม่เคยได้สัมผัสความรู้สึกที่มีผู้ใหญ่ในครอบครัวคอยบ่นเป็นห่วงเป็นใยเช่นนี้เลย

ลินซือหมานหมุนตัว ทรวงอกอวบอิ่มของเธอกดทับลงบนร่างของเถ้าหวังอีกครั้ง แขนทั้งสองโอบรัดรอบเอวและแผ่นหลังอันแข็งแกร่งของเขา ร่างของเธอแทบจะแนบชิดติดกับเข...