พลบค่ำยามเย็น

บทที่ 704

ลุงหวังฟังเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของหญิงสาวผู้นี้แล้วรู้สึกรำคาญ เขาเหลือบมองแวบหนึ่ง เห็นใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากดวงตาโดยไม่รู้ตัว

ลุงหวังไม่อยากได้ยินเสียงร้องแบบนั้น รู้สึกรำคาญใจ จึงยื่นแขนออกไป สอดนิ้วมือแข็งแรงสองนิ้วเข้าไปในปากอุ่นๆ ของผานเหวินชิง มืออีกข้า...