พลบค่ำยามเย็น

บทที่ 349

เมื่อทุกอย่างค่อยๆ สิ้นสุดลง ลุงหวังรู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อยลมหายใจที่กักเก็บไว้นาน เขาถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก ความรู้สึกช่างสดชื่นและวิเศษเหลือเกิน

เพราะความเกร็งของร่างกาย ในช่วงเวลาสั้นๆ เพียงแปดถึงสิบวินาทีนี้ ลุงหวังรู้สึกว่าขาทั้งสองข้างและหลังของเขาเมื่อยล้าไปหมด ในความคิดของเขา คงเป็นเพราะควา...