Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 234

โต๊ะอาหารนั้นไม่ได้กว้างนัก เมื่อจางเหม่ยคุกเข่าอยู่ใต้โต๊ะ เธอใช้มือทั้งสองแหวกกางเกงในของซุนเจี้ยนออก แล้วอมสิ่งนั้นของเขาเข้าไปในปากทั้งหมด

ซุนเจี้ยนรู้สึกถึงความร้อนและนุ่มนวลที่โอบรัดตัวตนของเขาไว้ จนตะเกียบที่คีบอาหารหล่นลงบนโต๊ะ ขณะที่จางเหม่ยขยับศีรษะไปมา มอบความรู้สึกแสนวิเศษให้ซุนเจี้ยนอย...