Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 140

จากนวนิยายจีน

เว่ยฉินมีปฏิกิริยาเสียทีหนึ่ง เธอครางในลำคอเบาๆ ร่างกายบิดเบี้ยวโดยไม่ได้ตั้งใจ เฒ่าหวังรีบถอนนิ้วออกมาทันที ถอยหลังไปหลายก้าวแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

คงเป็นเพราะการเคลื่อนไหวที่มากเกินไป เว่ยฉินกระพริบขนตายาวๆ ค่อยๆ ตื่นขึ้นมา เธอหาวหนึ่งที แล้วขยี้ตา "อ้าว ฉันหลับไปได้ยังไงนะ...