Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 112

ศานตร์หลับตาด้วยความเจ็บปวด แขวนตัวบนร่างของวังเฒ่า เธอเริ่มขยับสะโพกอย่างกระตือรือร้น โยกตัวไปมาเพื่อรับแรงกระแทกของเขา

เมื่อวังเฒ่าวางศานตร์ลงบนพื้น เขากดเธอลงกับพื้นระเบียง มือหนึ่งรัดเอวบางของเธอไว้ อีกมือกดใบหน้าของเธอแนบกับพื้นผ่านเส้นผมนุ่มลื่น จากนั้นเขาก็เริ่มขยับตัวเหมือนเครื่องตอกเสาเข็ม...