Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 717

ลมที่พัดผ่านยอดเขาปัดผ่านแก้มของเชียนเยว่ เส้นผมของเธอปลิวไสวไปตามแรงลม

คนที่มีน้ำตาเต็มหน้านั้นกลับมีใบหน้าที่งดงาม ถังเสี่ยวมองจนตะลึง

เชียนเยว่ร้องไห้อยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็หยุดลง

"ไปกันเถอะ เชียนเยว่ เมื่อกี้ฉันผิดเอง เธออย่าโกรธนะ" ถังเสี่ยวทำได้เพียงใช้ความอ่อนโยนที่สุดของผู้ชายมาปลอบหญิงสาวตร...