หมอเทวดาทะลุมิติ

บทที่ 5

วังจื่อหลงชายตามองถังเสี่ยวอย่างเย็นชาด้วยแววตาเต็มไปด้วยความอาฆาต แล้วรีบพูดอย่างนอบน้อมว่า "คุณไป๋ครับ ฮ่ะ๮ ผมไม่ได้ทำอะไรหรอก ไอ้เวรตัวนี้มันเป็นแค่ตัวประกอบ แต่ดันฉวยโอกาสลวนลามปี้เย่า"

ไป๋อวิ๋นจ้องเขาอย่างดุดัน เสียงเย็นชา "ฉันเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ว ไม่ใช่ความผิดเขา วังจื่อหลง ฉันเตือนนะ อย่าก่อเรื่องในกองถ่าย เตะแบบนั้นอาจถึงตายได้รู้มั้ย! อย่าดูถูกตัวประกอบ พวกเขาก็เป็นส่วนหนึ่งของกองถ่ายเหมือนกัน!"

ไป๋อวิ๋นรู้ดีว่าตระกูลของวังจื่อหลงมีความลึกลับในเมืองเจียงเฉิง คุณปู่ของเขาใช้ชีวิตอย่างสันโดษบนภูเขา เป็นชายชราที่น่าพิศวง ส่วนพ่อของเขา วังเฉียนคุน เธอรู้จักดี เป็นประธานกลุ่มบริษัทเฉียนคุน มีอิทธิพลทั้งในและนอกกฎหมายในเมืองเจียงเฉิง มีชื่อเสียงมาก

บรรพบุรุษตระกูลวังเป็นตระกูลนักยุทธ์

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เธอยอมให้วังจื่อหลงเป็นพระเอกในหนังเรื่องนี้

"นั่นสิ!"

"คุณไป๋นี่แหละเข้าใจคนจริงๆ"

เหล่าตัวประกอบหลายสิบคนพากันซุบซิบทันทีที่ได้ยินคำพูดของไป๋อวิ๋น

วังจื่อหลงทำหน้าเจื่อนอย่างกระอักกระอ่วน รีบยิ้มแหยๆ "ครับ คุณไป๋"

ไป๋อวิ๋นเดินไปหาถังเสี่ยวด้วยสีหน้าเรียบเฉย ถาม "คุณชื่ออะไร?"

ถ้าไป๋อวิ๋นไม่มาปรากฏตัวทันเวลา ชีวิตเขาคงตกอยู่ในอันตราย

ไป๋อวิ๋นในฐานะนักลงทุนและเจ้านายใหญ่ ไม่ได้ดูถูกเขา ยังช่วยพูดแทนเขาอีก ทำให้ถังเสี่ยวรู้สึกซาบซึ้งใจมาก

"คุณไป๋ครับ ผมชื่อถังเสี่ยวครับ" ถังเสี่ยวรีบตอบ

"ถังเสี่ยว?" สีหน้าของไป๋อวิ๋นเปลี่ยนไป ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาสั่นไหววูบหนึ่ง

ถังเสี่ยว? ทำไมถึงบังเอิญขนาดนี้?

เขาก็ชื่อถังเสี่ยวด้วย?

ทันทีที่ไป๋อวิ๋นได้ยินชื่อนี้ ใบหน้าที่คุ้นเคยแต่แปลกหน้าก็ผุดขึ้นในความคิด เธอจึงมองไปที่ถังเสี่ยวอย่างไม่รู้ตัว

ถังเสี่ยวได้ยินน้ำเสียงสงสัยของไป๋อวิ๋น ก็มองกลับไปด้วยความอยากรู้เช่นกัน

ในชั่วขณะนั้น สายตาของทั้งสองประสานกัน

ถังเสี่ยวพบว่าดวงตาเย็นชาของไป๋อวิ๋นเบิกกว้างขึ้นทันที ทำให้เขาสะดุ้ง รีบเบนสายตาไปทางอื่น

นี่... มันจะบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไง?

ดวงตาเรียวยาวเย็นชาของไป๋อวิ๋นเผยความตกใจอย่างรุนแรง เธอไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง

คนคนนี้ไม่เพียงมีชื่อเหมือนกับคนในใจเธอ แม้แต่หน้าตาก็ราวกับหล่อออกมาจากแม่พิมพ์เดียวกัน

สีหน้าของไป๋อวิ๋นเปลี่ยนไปมา เธอเดินไปหาถังเสี่ยวอย่างห้ามใจไม่อยู่

ทุกคนเห็นสีหน้างงงันของไป๋อวิ๋น ต่างรู้สึกสงสัย

"คุณไป๋ครับ ที่นี่ร้อนมาก ดื่มน้ำสักหน่อยนะครับ!" ผู้กำกับเฉินถือน้ำแร่เย็นเฉียบวิ่งมาเอาใจไป๋อวิ๋น

คำพูดของผู้กำกับทำให้ไป๋อวิ๋นสะดุ้งตื่น

แววตาเธอเปลี่ยนไป เพิ่งตระหนักว่าคนตรงหน้าแม้จะมีชื่อเหมือนและหน้าตาคล้ายคนในใจเธอมาก แต่ก็มีความแตกต่าง

ถังเสี่ยวคนนี้มีไฝสีอ่อนขนาดเท่าเมล็ดข้าวระหว่างคิ้วทั้งสอง ซึ่งคนในใจเธอไม่มี

สีหน้าไป๋อวิ๋นเคร่งขรึม แฝงด้วยความเย็นชา เธอไม่รับน้ำที่ผู้กำกับยื่นให้ พูดเสียงเย็น "ผู้กำกับเฉิน คุณเป็นผู้กำกับ ต่อไประวังหน่อย อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้ในกองถ่ายอีก!"

ผู้กำกับเฉินรีบพยักหน้าเหมือนสุนัขเลี้ยง "ครับๆ คุณไป๋ วางใจได้ จะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก"

พูดจบ เขาก็ชี้ไปที่ถังเสี่ยวด้วยท่าทีรำคาญ "นั่นใครน่ะ พูดกับแกนี่แหละ รีบถอดเสื้อผ้าแล้วไสหัวไปซะ!"

"ผู้กำกับเฉิน ไม่ใช่ความผิดของถังเสี่ยว อย่ากล่าวหาคนอื่นมั่ว!" เสียงเย็นชาดังมา

ผู้กำกับเฉินทำหน้าเจื่อนอย่างกระอักกระอ่วน รีบยิ้มประจบ "ครับๆ คุณไป๋ นั่นใครน่ะ รีบขอบคุณคุณไป๋สิ!" พูดจบก็จ้องถังเสี่ยวอย่างดุดัน

แม้ไป๋อวิ๋นจะเย็นชาราวกับน้ำแข็ง ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว แต่เพียงไม่กี่ประโยคง่ายๆ เธอก็ช่วยแก้สถานการณ์ให้เขา ในใจถังเสี่ยวรู้สึกว่าเธอเหมือนพี่สาวแท้ๆ ของเขา

ถังเสี่ยวรีบโค้งตัว พูดเสียงเบา "คุณไป๋ ขอบคุณครับ"

ไป๋อวิ๋นมองถังเสี่ยวที่เต็มไปด้วยฝุ่นดิน พูดเสียงเรียบ "ไปเปลี่ยนชุดใหม่แล้วถ่ายทำต่อเถอะ"

ถังเสี่ยวรีบพูด "ไม่เป็นไรครับ คุณไป๋ ผมปัดๆ หน่อยก็ได้"

พูดพลางปัดฝุ่นที่เสื้อผ้า

ไป๋อวิ๋นมองถังเสี่ยว แววตาเหม่อลอยไปชั่วขณะ แล้วกลับมามีสติ พูดเรียบๆ "ต่อไประวังตัวในกองถ่ายด้วย เรื่องที่ไม่ควรยุ่ง อย่าไปยุ่ง"

ไป๋อวิ๋นรู้ดีว่าวงการบันเทิงซับซ้อนนัก ดาราดังพวกนั้นไม่ได้มองตัวประกอบเป็นคน เหมือนถังเสี่ยวที่หวังดีแต่ไม่ได้ดี

ไป๋อวิ๋นมีงานมากมาย ไม่มีเวลามากพอจะมาที่กองถ่าย ได้แต่เตือนถังเสี่ยวอ้อมๆ แบบนี้

"ครับ ผมจำไว้แล้ว ขอบคุณคุณไป๋" ถังเสี่ยวพูดเสียงเบา แอบชำเลืองมองวังจื่อหลง

ไอ้ต่ำช้า กล้าจูบผู้หญิงของกู คอยดูกูจะสั่งสอนมึงยังไง!

วังจื่อหลงจ้องถังเสี่ยวอย่างเกรี้ยวกราด กำหมัดแน่น ข้อนิ้วมือส่งเสียงกร๊อบแกร๊บ

การที่ถังเสี่ยวได้สัมผัสใกล้ชิดกับเสิ่นปี้เย่าโดยไม่คาดคิด ทำให้วังจื่อหลงโกรธจัด กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ไป๋อวิ๋นเห็นแววตาอาฆาตของวังจื่อหลง คิ้วเรียวขมวดเล็กน้อย เดินไปจ้องเขา พูดเสียงเย็น "วังจื่อหลง ฉันเตือนนะ ถังเสี่ยวเป็นตัวประกอบ แต่ก็เป็นสมาชิกของกองถ่าย ฉันหวังว่านายจะรู้จักที่ของตัวเอง อย่ารังแกคนอื่นตามอำเภอใจ!"

อีแม่ม! อีสามแพร่ง ยุ่งเรื่องชาวบ้าน!

วังจื่อหลงสบถในใจ แต่รีบพูด "คุณไป๋ คุณเข้าใจผิดแล้ว ในเมื่อคุณพูดแล้ว ผมไม่รังแกเขาแน่นอนครับ"

ไป๋อวิ๋นพูดเสียงเย็น "อย่าสร้างปัญหาให้กองถ่าย ไม่งั้นฉันจะเปลี่ยนพระเอกคนใหม่!"

พูดจบ ไป๋อวิ๋นหมุนตัว เดินหลังตรง ศีรษะเชิด ราวกับภูเขาน้ำแข็งที่เย็นชาเข้าไม่ถึง ก้าวไปยังรถแรนจ์โรเวอร์สีเขียวทหารที่จอดอยู่นอกกองถ่าย

ผู้หญิงที่ตัวเองหมายปอง โดนไอ้ต่ำช้านั่นขโมยซีนและได้ใกล้ชิดกับเสิ่นปี้เย่า ถ้าไม่ใช่เพราะไป๋อวิ๋นอีนังนั่น เขาคงซ้อมถังเสี่ยวไปแล้ว

ไม่ได้ระบายความแค้น วังจื่อหลงรู้สึกหงุดหงิดมาก

พอเห็นรถของไป๋อวิ๋นออกจากประตูใหญ่ของเมืองภาพยนตร์ วังจื่อหลงก็จ้องถังเสี่ยวอย่างเหี้ยมเกรียม เลียริมฝีปาก จู่ๆ ก็หมุนลูกตา เกิดความคิดขึ้นมา วางแผนจะสั่งสอนไอ้หมอนี่สักหน่อย

"ถังเสี่ยว น้ำในกองถ่ายหมดแล้ว ทุกคนกระหายน้ำ แกไปขนน้ำมาอีกลังจากโกดังหน่อย" วังจื่อหลงจ้องถังเสี่ยว ดวงตาเปล่งประกายชั่วร้าย

"ได้ครับ" ถังเสี่ยวพยักหน้า แล้วเดินอย่างรวดเร็วไปยังโกดังที่กองถ่ายเช่าไว้ในเมืองภาพยนตร์

พอถังเสี่ยวเดินไป วังจื่อหลงก็โบกมือ ชายหนุ่มร่างกำยำหน้าตาโหดเหี้ยมคนหนึ่งรีบเดินเข้ามา

คนนี้ชื่อเสวียไห่เฟิง เป็นเพื่อนร่วมห้องของวังจื่อหลงที่สถาบันภาพยนตร์ เป็นพวกรังแกคนอ่อนแอ กลัวคนเข้มแข็ง ชอบประจบสอพลอ คอยติดตามและเป็นลูกน้องของวังจื่อหลงเหมือนสุนัขรับใช้