หมอเทวดาทะลุมิติ

บทที่ 4

นังแพรวนี่มันทำอะไรไม่เป็นเรื่อง มีแต่ก่อปัญหา!

พื้นข้างล่างเป็นพื้นปูนแข็ง ตากแดดทั้งวัน ร้อนเหมือนเหล็กหลอม ถ้าเฉินป๋ีเหยาล้มคะมำลงไป ไม่บาดเจ็บก็ต้องถูกลวกแน่

ใบหน้างดงามที่สุดในใต้หล้าอย่างเธอ ถ้าเสียโฉมไปคงน่าเสียดายเหลือเกิน!

ถังเสี่ยวที่ยืนนิ่งเหมือนไก่ไม้เห็นเหตุการณ์ ไม่ลังเลแม้แต่น้อย ร่างพุ่งวาบไปเหมือนสายฟ้า พุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว

หวังจื่อหลงที่กำลังจะวิ่งไปประจบประแจงเฉินปี๋เหยา รู้สึกเพียงลมวูบหนึ่งพัดผ่านข้างกาย แล้วเห็นเงาร่างหนึ่งพุ่งไปหาเฉินปี๋เหยาเหมือนสายฟ้าฟาด

"พี่ปี๋เหยา!" ถังเสี่ยวตะโกนเสียงดัง สองแขนกางออก คว้าร่างของเฉินปี๋เหยาที่กำลังล้มคะมำไว้ได้ทันที

กลิ่นหอมอุ่นๆ พุ่งเข้าจมูกถังเสี่ยวในพริบตา สมองของเขาพลันมึนงง รู้สึกเหมือนฟ้าดินหมุนคว้าง ก่อนจะล้มหงายหลังลงไป

"ตุ้บ!" เสียงทุ้มหนึ่งดังขึ้น ทั้งสองล้มลงบนพื้น

"โอ๊ย!" ถังเสี่ยวร้องด้วยความเจ็บปวด เขาเห็นเฉินปี๋เหยาทับอยู่บนตัวเขา ในทันใดนั้น เขาลืมความเจ็บปวดที่ก้นซึ่งกำลังถูกพื้นปูนร้อนระอุแผดเผา

ไอ้หมอนี่ช่างน่าตาย กล้าแย่งซีนของฉัน!

หวังจื่อหลงเห็นถังเสี่ยวรีบเข้าไปเป็นเบาะรองรับให้เฉินปี๋เหยาก่อน ทำให้เขาโกรธจัด ดวงตาเรียวยาวคู่นั้นฉายแววอาฆาตแค้น

ทันใดนั้น ถังเสี่ยวรู้สึกคันจมูก ใบหน้างดงามเย้ายวนของเฉินปี๋เหยาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เกือบจะแนบชิดใบหน้าของเขา กลิ่นหอมมัวเมาโชยมาจากจมูกเล็กๆ ของเธอ

เนื่องจากชุดของทั้งสองคนบางมาก เกือบจะพร้อมกันนั้น ถังเสี่ยวรู้สึกว่าบนตัวเขามีอะไรนุ่มๆ เหมือนปุยนุ่น อ่อนนุ่มและยืดหยุ่นมาก

ในชั่วพริบตา ถังเสี่ยวรู้สึกเหมือนวิญญาณของเขาถูกฟ้าผ่า ร่างกายสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว

การสั่นสะท้านนี้ ทำให้เฉินปี๋เหยาที่ยังตกใจไม่หายได้สติ เธอเห็นตัวเองทับอยู่บนร่างของไอ้ตัวประกอบไร้ยางอายคนนี้ สัญชาตญาณทำให้เธอเบิกตากว้าง ร้องกรี๊ดออกมาและพยายามลุกขึ้น

ใครจะรู้ว่าชายกระโปรงถูกเธอเหยียบไว้ พอลุกขึ้น เท้าเกี่ยวกัน เสียหลัก แล้วล้มทับลงไปอีกครั้ง

"อ๊า!" ทั้งสองร้องออกมาพร้อมกัน ถังเสี่ยวในความตกใจ ยกมือทั้งสองข้างขึ้นผลักไป

ทันใดนั้น ถังเสี่ยวรู้สึกว่าฝ่ามือทั้งสองสัมผัสกับความนุ่มนิ่ม ความรู้สึกนุ่มแต่แน่นเต็มฝ่ามือในพริบตา

"กรี๊ด! ถังเสี่ยว นาย...นายไอ้ลามก พี่ปี๋เหยา พี่คะ ถังเสี่ยวลวนลามพี่!" หยางเม่งเม่งที่อยู่ข้างๆ ดวงตากลมโตเป็นประกาย เบิกกว้างในทันที ปากเล็กๆ เผยอเป็นรูปตัวโอ ใบหน้าเล็กแสดงความตกใจสุดขีด จ้องมือใหญ่ทั้งสองข้างของถังเสี่ยว

เสียงกรีดร้องของหยางเม่งเม่งทำให้ถังเสี่ยวได้สติ เขาชักมือกลับโดยสัญชาตญาณ

พอเขาชักมือกลับ เฉินปี๋เหยาที่กำลังตกตะลึงก็ล้มคะมำลงมาด้วยแรงเฉื่อย

"ปึ้ก!" เสียงประหลาดดังขึ้น คราวนี้ เฉินปี๋เหยาไม่เพียงทับลงบนตัวถังเสี่ยวอย่างแรง ริมฝีปากแดงเย้ายวนของเธอยังประกบเข้ากับริมฝีปากสั่นระริกของถังเสี่ยว

ช่างหอมจริงๆ!

ถังเสี่ยวรู้สึกทันทีว่าริมฝีปากของเขาถูกบางสิ่งที่นุ่มนิ่มปิดสนิท ลมหายใจหอมมัวเมาพ่นเข้าจมูกเขา

สมองของเขาว่างเปล่าในพริบตา เส้นประสาททั้งร่างตึงเครียดโดยไม่รู้ตัว

ชั่วขณะนั้น เวลาเหมือนหยุดนิ่ง

กลุ่มคนที่กำลังวิ่งมาเห็นภาพนี้ ต่างเบิกตากว้าง แสดงสีหน้าไม่อยากเชื่อ และหยุดชะงัก

"กรี๊ด! พี่ปี๋เหยา ถังเสี่ยวจูบพี่...ถังเสี่ยว นาย...นาย..."

หยางเม่งเม่งตื่นเต้น ดวงตาสวยเบิกกว้าง ปากเผยอเป็นรูปตัวโอ

เฉินปี๋เหยาที่ตกตะลึงได้สติจากเสียงกรีดร้องของหยางเม่งเม่ง ร่างของเธอพลิกตัวเร็วเหมือนสายฟ้า กลิ้งลงจากตัวถังเสี่ยว

"ไอ้ต่ำช้า! เพล้ง!" เกือบจะพร้อมกัน เสียงตวาดด้วยความโกรธพร้อมกับเสียงตบหน้าดังกังวาน ถังเสี่ยวได้สติ

"พี่ปี๋เหยา!" หยางเม่งเม่งรีบเข้าไปประคองเฉินปี๋เหยา

"ฮึ!" เฉินปี๋เหยาแค่นเสียงเย็นชา หน้าแดง เดินเร็วๆ ไปยังห้องพักวีไอพีที่อยู่ไกลออกไป

"ถังเสี่ยว นายแย่แล้ว!" เด็กสาวชี้นิ้ว รีบวิ่งตามเฉินปี๋เหยาไป เนื้อนมเล็กๆ บนอกสั่นไหวอย่างรุนแรงตามจังหวะก้าว

เด็กคนนี้ มีของดีจริงๆ!

พวกตัวประกอบที่ยืนดูอยู่ข้างๆ จ้องรูปร่างเซ็กซี่ของเด็กสาว ตาเป็นประกาย เบิกกว้าง แทบจะน้ำลายไหล

หวังจื่อหลงที่ยืนอยู่ข้างๆ เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ทำให้อกของเขาลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ ใบหน้าบิดเบี้ยวอย่างน่ากลัว ดวงตาเรียวยาวฉายแววอิจฉาและสังหารอย่างรุนแรง

ไอ้เวร ไอ้หนอนตัวเล็กๆ ต่ำต้อย มึงไม่ส่องกระจกดูตัวเองบ้างหรือไง

เฉินปี๋เหยาเป็นผู้หญิงที่กูหมายตาไว้ ไอ้สัตว์นี่ ช่างไม่รู้จักความตาย กล้าแตะต้องผู้หญิงของกู!

ไอ้หมา กูจะฆ่ามึง!

หวังจื่อหลงยิ้มอย่างดุร้าย ตาฉายแววฆาตกรรมเพิ่มขึ้น พุ่งเข้าไปเหมือนลมหมุน เตะไปที่ศีรษะของถังเสี่ยวที่ยังยืนงงอยู่กับที่

หวังจื่อหลงอาศัยว่าบ้านมีเงิน ไม่เห็นถังเสี่ยวอยู่ในสายตา การเตะครั้งนี้เต็มไปด้วยความอาฆาต ถ้าเตะโดนหัวถังเสี่ยว บางทีหัวของถังเสี่ยวอาจจะแตกได้

"หวังจื่อหลง นายทำอะไรน่ะ!" เสียงดุดันและเฉียบขาดดังมา

หวังจื่อหลงเงยหน้าขึ้น สีหน้าเปลี่ยนไป เท้าที่เงื้อขึ้นหดกลับเหมือนสปริง

ไอ้หมา! มึงโชคดี! กูยังไม่เลิกกับมึงหรอก!

หวังจื่อหลงจ้องถังเสี่ยวอย่างอาฆาต

หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่ง คิ้วเข้ม ผมสั้น เดินเข้ามา

หญิงสาวคนนี้มีใบหน้าสวยงามประณีต แต่สีหน้าเย็นชาและเฉียบขาดบนใบหน้านั้น ทำให้ทุกคนรู้สึกหนาวเยือก

ออร่าของผู้หญิงคนนี้ช่างแรงกล้า

ทุกคนในกองถ่ายตกตะลึง ตกอยู่ในความเงียบเหมือนความตาย

ผู้กำกับเฉินเห็นผู้หญิงคนนี้ รีบเข้าไปต้อนรับเหมือนสุนัขเลี้ยง ยิ้มประจบ "คุณไป๋ มาได้ยังไงครับ?"

ผู้หญิงคนนี้ชื่อไป๋อวิ๋น เป็นโปรดิวเซอร์ใหญ่ของหนังเรื่องนี้ พูดง่ายๆ คือนักลงทุน

บริษัทของไป๋อวิ๋นชื่อกลุ่มโกลบอล มีธุรกิจการแพทย์ ยา และอสังหาริมทรัพย์ ไม่กี่ปีมานี้เริ่มขยายไปสู่อุตสาหกรรมบันเทิง เข้าสู่วงการภาพยนตร์

วันนี้ ไป๋อวิ๋นแวะมาเยี่ยมกองถ่าย สวมเสื้อคอกลมทรงชีปาวสีกากีแขนสั้น กับกางเกงกระโปรงหลวม เหมือนดอกโบตั๋นสีขาวที่บานสะพรั่ง แผ่รัศมีสูงส่ง สร้อยไข่มุกเส้นหนึ่งขับให้ลำคอระหงยิ่งดูขาวผ่องไร้ที่ติ

คนอื่นไม่รู้จักไป๋อวิ๋น แต่ผู้กำกับเฉินและหวังจื่อหลงรวมถึงนักแสดงหลักอีกไม่กี่คนรู้จักนิสัยของเธอดี เย็นชา เด็ดขาด เข้มแข็ง ไม่ค่อยยิ้ม ธุรกิจใหญ่โต ไม่มีใครกล้าท้าทายอำนาจของเธอ

ในวงการนี้ พวกผู้ใหญ่เรียกเธอลับหลังว่า "อาจารย์ไป๋"

พ่อของหวังจื่อหลง หวังเฉียนคุน ก็มีธุรกิจใหญ่โตในเมืองเจียงเฉิงเช่นกัน แม้แต่เขาก็ไม่กล้าล่วงเกินไป๋อวิ๋น

ไป๋อวิ๋นไม่สนใจผู้กำกับเฉินที่ประจบประแจง ดวงตาเย็นชาของเธอจ้องหวังจื่อหลง พูดเสียงเย็น "หวังจื่อหลง เมื่อกี้นายทำอะไรอยู่!"