บทที่ 1
ในความเลือนรางของสติ ถังเสี่ยวเข้าไปในห้องแปลกหน้านั้นอีกครั้ง
นี่มันที่ไหนกัน?
ถังเสี่ยวมองดูสถานที่ที่ทั้งคุ้นเคยและแปลกตา งุนงงสับสน ตัวเองเคยมาที่นี่มาแล้วไม่ใช่แค่ครั้งเดียว
ฮึ! คราวนี้ ตัวเองจะต้องดูให้ละเอียดว่านี่คือที่ไหนกันแน่
ดวงตาอันทรงเสน่ห์ของถังเสี่ยวกวาดมองไปรอบๆ สังเกตทุกอย่างในห้องอย่างละเอียด
ทั้งห้องเต็มไปด้วยกลิ่นอายโบราณ อบอวลด้วยความหอมหวานชวนมึนเมา
ด้านหนึ่งของห้องมีชั้นไม้สูงหลายเมตร บนชั้นวางเต็มไปด้วยขวดเซรามิกสวยงามและหนังสือโบราณ อีกด้านหนึ่งมีเตียงแกะสลักลวดลายมังกรและหงส์ บนเตียงมีเสื้อคลุมไหมสีสดใสและชุดชั้นในที่ชวนให้ใจเต้น รองเท้าปักลายดอกไม้สวยงามวางเรียงอย่างเป็นระเบียบอยู่ที่ปลายเตียง
ถังเสี่ยวเดาได้ทันทีว่านี่คือห้องนอนของสตรี
ไม่แปลกที่จะอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมชวนหลงใหล
ในขณะนั้น ถังเสี่ยวได้ยินเสียงน้ำเบาๆ ชวนให้ใจสั่นดังมาจากด้านใน
ถังเสี่ยวสะดุ้งโหยง โดยสัญชาตญาณเขาหยุดฝีเท้า กลั้นหายใจ สายตาเลื่อนไปยังทิศทางที่เสียงน้ำดังมาอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า
สายตาของถังเสี่ยวถูกขัดขวางด้วยม่านโปร่งที่ทิ้งตัวลงมา ภายในม่านเต็มไปด้วยไอหมอกขาวหนาทึบ ในม่านหมอกนั้น ดูเหมือนมีร่างขาวผ่องอรชรกำลังเคลื่อนไหวอย่างงดงาม
ดวงตาของถังเสี่ยวฉายแววสงสัย เขากลั้นหายใจ แล้วแอบมองผ่านช่องว่างของม่าน
ช่างเป็นผิวที่ขาวเหลือเกิน!
ทันทีที่สายตาของเขาทะลุผ่านช่องม่าน เขาก็เห็นแผ่นหลังขาวผ่องดั่งหยกขาว แขนเรียวขาวราวกับรากบัวยกขึ้นเบาๆ กำลังรินน้ำลงบนร่างอย่างช้าๆ
ไอหมอกสีขาวนวลพลิ้วไหวเบาๆ ร่างอรชรที่ชวนให้เลือดกำเดาไหลปรากฏเป็นระยะในม่านไอน้ำ
พระเจ้า หญิงสาวคนนี้เป็นใครกัน?
ในชั่วพริบตา ลมหายใจของถังเสี่ยวเริ่มเร่งเร้า ลูกกระเดือกกระเพื่อมขึ้นลงโดยไม่รู้ตัว ทั้งร่างเริ่มรู้สึกตึงเครียด
"ถังเสี่ยว เธอมาแล้วหรือ" เสียงหวานราวกับเสียงสวรรค์ดังออกมาจากหลังม่าน
แย่แล้ว ถูกจับได้!
ถังเสี่ยวตกใจ หันหลังจะวิ่งหนี ทันใดนั้น สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรุนแรง ดวงตาฉายแววไม่อยากเชื่อ
เกิดอะไรขึ้น?
ทำไมตัวเองถึงขยับไม่ได้?
ถังเสี่ยวรู้สึกว่าร่างกายของตนเหมือนถูกดูดพลังออกไปหมด ไม่เชื่อฟังคำสั่ง ราวกับถูกเทตะกั่วใส่ ยืนแข็งอยู่กับที่
ในตอนนี้ ม่านที่ห้อยอยู่ตรงหน้าถูกเลิกขึ้นเบาๆ ร่างขาวผ่องวาบตาพุ่งขึ้นมาพร้อมเสียงน้ำกระเซ็น
เกือบจะพร้อมกัน ผ้าโปร่งบางนุ่มราวกับแพรไหม ห่อหุ้มร่างขาวนั้นเป็นหนึ่งเดียว
ในม่านหมอกสีขาวนวล หญิงสาวร่างสูงโปร่ง เท้าเปล่า เดินอย่างเบาสบายเข้ามา
หญิงสาวคนนี้ คิ้วเรียวดั่งใบหลิว ดวงตาดุจนางฟ้า งดงามเหลือเกิน
ลำคอระหงดั่งหงส์ ชุ่มชื้นด้วยไอน้ำ เปล่งประกายสีแดงอ่อนๆ ชุดผ้าโปร่งบนร่างบางเบาราวกับปีกจักจั่น เผยให้เห็นเรือนร่างน่าตื่นเต้นเป็นระยะ ดุจดอกบัวที่เพิ่งโผล่พ้นน้ำ แผ่กลิ่นอายความงามอันบริสุทธิ์เหนือโลกีย์
ช่างเป็นหญิงงามเหลือเกิน!
ตัวเองเหมือนเคยเห็นเธอที่ไหนมาก่อน?
ดวงตาของถังเสี่ยวเป็นประกายในทันที ลูกกระเดือกกระเพื่อมรัวเร็ว สายตาไม่ได้ตั้งใจทะลุผ่านผ้าโปร่งบางนั้น เส้นประสาททั้งร่างตึงเครียดในชั่วพริบตา
"เธอวิ่งหนีทำไม?" ริมฝีปากแดงระเรื่อของหญิงสาวเผยอเล็กน้อย เผยรอยยิ้มลึกลับ ราวกับภูตผี ค่อยๆ ล่องลอยมาหาถังเสี่ยว
ถังเสี่ยวสะดุ้ง มองไปรอบๆ รีบถามว่า "เธอเป็นใคร? ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่?"
ไม่ถูกสิ การตกแต่งห้องนี้และการแต่งกายของสาวงามคนนี้ ทำไมดูเหมือนในหนังโบราณ?
หรือว่าตัวเองกำลังฝันอยู่?
ถังเสี่ยวเคยเป็นตัวประกอบในกองถ่ายมาระยะหนึ่ง เขาสงสัยว่าตัวเองอินกับบทบาทมากเกินไป
เขาเผลอยกมือขึ้นหยิกต้นขาตัวเอง
"โอ๊ย!" ถังเสี่ยวร้องเสียงดัง ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง
ตัวเองไม่ได้ฝันไปหรือนี่?
เกิดอะไรขึ้น? ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร?
"เธอเป็นใคร?" ดวงตาของถังเสี่ยวฉายแววสงสัยและกังวลอย่างรุนแรง ทั้งร่างสั่นโดยไม่รู้ตัว
"เธอไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉันเป็นใคร ฉันรอเธออยู่ที่นี่มานานแล้ว มาสิ... มาสิ..." หญิงสาวส่งเสียงหัวเราะยั่วยวน ก้าวเข้ามาใกล้ ยื่นมือขาวเรียวมาจับมือถังเสี่ยว พาเดินไปที่เตียง
ยายย่า! จะสนทำไมว่าเธอเป็นใคร!
โอกาสดีๆ แบบนี้ ไม่คว้าไว้ก็เสียเปล่า!
ถังเสี่ยวตัดสินใจเด็ดขาด ไม่คิดอะไรทั้งสิ้น ดวงตาเป็นประกายวิบวับ กดร่างหญิงสาวลงไปในทันที
คลื่นไฟฟ้าแล่นผ่านประสาทส่วนกลางของถังเสี่ยว วินาทีต่อมา ถังเสี่ยวรู้สึกว่าไขกระดูกของตนละลายราวกับไอศกรีม
"เธอคือแอปเปิ้ลน้อยของฉัน รักเธอเท่าไหร่ก็ไม่มีวันพอ..." เสียงโทรศัพท์มือถือแหลมดังขึ้นข้างหูถังเสี่ยวอย่างกะทันหัน
ถังเสี่ยวลุกพรวดขึ้นนั่ง มองไปรอบๆ ถอนหายใจ เช็ดเหงื่อเย็นบนใบหน้า
ตัวเองฝันไปอีกแล้ว
ช่วงนี้ตัวเองมักฝันเรื่องเดิมซ้ำๆ แต่ต่างกันตรงที่คราวนี้ ตัวเองถึงขั้นได้ทำอะไรกับสาวสวยแปลกหน้าคนนั้น
เฮ้อ ใครใช้ให้ตัวเองเป็นหมาหงอยล่ะ ได้แต่ควบม้าในความฝันเท่านั้น
ถังเสี่ยวยิ้มเยาะตัวเอง ล้วงหยิบโทรศัพท์ในความมืด มองด้วยความสงสัย
บนหน้าจอเป็นเบอร์แปลกหน้าที่ลงท้ายด้วยเลข 888
เฮ้ย! ใครบ้าโทรมาดึกดื่นแบบนี้!
ถังเสี่ยวนึกถึงความฝันดีๆ ที่ถูกโทรศัพท์แปลกหน้านี่ขัดจังหวะ ความโกรธพลุ่งขึ้นมาในใจ เขากดรับสาย แล้วตะโกนอย่างหงุดหงิด "บ้าหรือไง ดึกดื่นรบกวนคนนอน!"
"ถังเสี่ยว... คุณคือถังเสี่ยวใช่ไหม?" เสียงผู้หญิงอ่อนแรงดังมาจากโทรศัพท์
ถังเสี่ยวทำหน้างงทันที ท่าทีเปลี่ยนไปหนึ่งร้อยแปดสิบองศา รีบพูดว่า "ผมคือถังเสี่ยวครับ คุณ... คุณเป็นใครครับ?"
"ถังเสี่ยว ฉันคือไป๋... ไป๋หยุน... ฉันเมามาก คุณจะมารับฉันกลับบ้านได้ไหม?" เสียงในโทรศัพท์หอบ ฟังดูทรมานมาก
ไป๋หยุน?
ไม่จริงใช่ไหม?
ถังเสี่ยวเบิกตากว้าง ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง ตื่นเต้นจนตัวสั่น
ไป๋หยุนคือประธานบริษัทโกลบอลแห่งเมืองเจียงเฉิง เป็นซีอีโอสาวที่มีชื่อเสียงในแวดวงธุรกิจทั่วทั้งเมือง
ทำไมเธอถึงรู้จักเบอร์โทรศัพท์ของตัวเอง?
ถังเสี่ยวถามอย่างสงสัย "คุณไป๋ คุณมีเบอร์ผมได้ยังไงครับ?"
"คุณ... คุณลืมไปแล้วหรือว่าฉันไปเยี่ยม... เยี่ยมกองถ่ายเมื่อไม่กี่วันก่อน?" ฟังออกว่าไป๋หยุนดื่มมาไม่น้อย พูดจาลิ้นแข็งแล้ว
นี่มันโอกาสหายากนะ ถ้าเอาใจไป๋หยุนได้ อนาคตของตัวเองคงรุ่งโรจน์แน่
ถังเสี่ยวรีบยิ้ม พูดว่า "คุณไป๋ คุณอยู่ที่ไหนครับ? ผมจะไปรับคุณกลับบ้านเดี๋ยวนี้"
"ร้านอาหารหรูต้าถังเซิ่งซื่อ... คุณ... คุณรีบมานะ"
"ได้ครับ ผมจะรีบไปรับคุณเดี๋ยวนี้"
พอวางสาย ถังเสี่ยวกระโดดลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว พุ่งออกจากห้องเช่าราวกับลมหมุน ขี่มอเตอร์ไซค์มือสองที่ซื้อมาจากตลาดของเก่า พุ่งเข้าสู่ความมืดราวกับสายฟ้า
โชคดีเรื่องความรักมาเยือนแล้ว ห้ามก็ห้ามไม่อยู่จริงๆ!