อย่าหยิ่งนัก

บทที่ 97

มู่ซื่อเหวินรู้สึกงุนงง แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน เขาปล่อยให้ตัวเองแนบชิดกับเหยียนซูอี้ รู้สึกถึงการเต้นของหัวใจและลมหายใจที่ไม่เป็นจังหวะของอีกฝ่าย

"ไม่ใช่ว่าอยากจูบเหรอ? ตอนนี้ไม่อยากแล้วเหรอ?"

คางที่มีเนื้อหนังขึ้นมาหน่อยไม่ได้กดเจ็บไหล่ของมู่ซื่อเหวินอีกต่อไป แผ่นหลังกว้างทำให้เขารู้สึกอุ่นใจเมื่อได้ก...