อย่าหยิ่งนัก

บทที่ 96

เอี๋ยนซูอี้สังเกตเห็นสายตาที่จ้องมาจากด้านหลัง ยังไม่ทันได้พูดอะไรก็เห็นรอยน้ำตาบนใบหน้าของมู่ซื่อเหวิน เขารีบถามด้วยความเป็นห่วง: "เป็นอะไรไปครับที่รัก ฝันร้ายเหรอ? ร้องไห้..."

ยังพูดไม่ทันจบ มู่ซื่อเหวินก็พุ่งเข้ามากอดเขาไว้แน่น ไหล่สั่นเทา พยายามดึงความรู้สึกปลอดภัยจากอ้อมกอดนั้น มือกำชายเสื้อแน...