อย่าหยิ่งนัก

บทที่ 9

นวนิยายจีน

เหยียนซูอี้ที่ได้รับความพึงพอใจครบถ้วนแล้วคาบยอดอกไว้พลางถอนหายใจ เอ่ยอย่างไม่ชัดเจนว่า "เฮ้ย แคบจังเลย" เขาปล่อยมือข้างหนึ่งตบต้นขาที่พันรอบเอวของเขา "ผ่อนคลายหน่อย ให้ฉันเข้าไป"

มู่ซีเหวินกัดริมฝีปากล่างแน่น ความรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมในร่างกายช่างชัดเจนเหลือเกิน ทั้งเจ็บทั้งสุข เขารู้ส...