อย่าหยิ่งนัก

บทที่ 87

เมื่อประตูห้องชงชาปิดลงเบาๆ ความสงบนิ่งและความเยือกเย็นของฉู่ซีก็พังทลายลง มือของเขากำแก้วแน่น ภาพความทรงจำเกี่ยวกับหมู่ซื่อเหวินผุดขึ้นในห้วงความคิด ทุกช่วงเวลาชัดเจนและสมจริงราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

ซุยหยางผู้เป็นหูเป็นตาคนแรกของบริษัทรีบพุ่งเข้าหาหมู่ซื่อเหวิน สำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วถามด้ว...