อย่าหยิ่งนัก

บทที่ 76

"กินอะไรก็เหมือนกันทั้งนั้น"

เขาตักซุปขึ้นมาช้อนหนึ่ง กลั้นน้ำตาที่คลอเบ้า แล้วพยักหน้าทันที "อร่อย แต่ไม่อร่อยเท่าที่บ้าน"

ชายที่ยืนอยู่ชั้นสองมองเห็นการปฏิสัมพันธ์อันหวานซึ้งของพวกเขาตลอด ดวงตาของเขาหรี่ลง ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ เขาเรียกชื่อเหยียนซูอี้เสียงต่ำจนทำให้สายตาทุกคู่หันไปมองที่เขา...