อย่าหยิ่งนัก

บทที่ 55

เหยียนซูอี้ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน มือข้างหนึ่งลูบใบหน้าของมู่ซือเหวินที่เต็มไปด้วยความปรารถนา หยดเหงื่อที่ขมับหยดลงบนหว่างคิ้วของอีกฝ่าย มืออีกข้างซุกซนอยู่เบื้องล่าง ดึงสายเสื้อที่หลวมลง กำหน้าอกที่เขาโหยหามานานไว้ในมือแล้วบีบนวด

สายตาสบประสานกัน ริมฝีปากแตะต้องกันเบาๆ คนหนึ่งเงยหน้า อีกคนก้มลง เสียงครา...