อย่าหยิ่งนัก

บทที่ 32

เขารู้วิธีทำให้ผู้ชายสงสาร จงใจส่งเสียงครวญครางเบาๆ เมื่อเสียงฝ่ามือตบถี่ขึ้น เสียงครางก็เปลี่ยนจากขาดๆ หายๆ เป็นต่อเนื่องไม่ขาดสาย ทำให้คนฟังรู้สึกเวทนา

มู่ซื่อเหวินหน้าแดงก่ำหันกลับไป ซุกใบหน้าทั้งหมดลงในหมอนอิงนุ่มๆ แม้จะเป็นสิ่งที่ทำให้เขาเจ็บ แต่ส่วนล่างกลับชื้นเปียกอย่างน่าอับอาย และยังอยากได...