Chapter




Chapters
บทที่ 1
บทที่ 2
บทที่ 3
บทที่ 4
บทที่ 5
บทที่ 6
บทที่ 7
บทที่ 8
บทที่ 9
บทที่ 10
บทที่ 11
บทที่ 12
บทที่ 13
บทที่ 14
บทที่ 15
บทที่ 16
บทที่ 17
บทที่ 18
บทที่ 19
บทที่ 20
บทที่ 21
บทที่ 22
บทที่ 23
บทที่ 24
บทที่ 25
บทที่ 26
บทที่ 27
บทที่ 28
บทที่ 29
บทที่ 30
บทที่ 31
บทที่ 32
บทที่ 33
บทที่ 34
บทที่ 35
บทที่ 36
บทที่ 37
บทที่ 38
บทที่ 39
บทที่ 40
บทที่ 41
บทที่ 42
บทที่ 43
บทที่ 44
บทที่ 45
บทที่ 46
บทที่ 47
บทที่ 48
บทที่ 49
บทที่ 50
บทที่ 51
บทที่ 52
บทที่ 53
บทที่ 54
บทที่ 55
บทที่ 56
บทที่ 57
บทที่ 58
บทที่ 59
บทที่ 60
บทที่ 61
บทที่ 62
บทที่ 63
บทที่ 64
บทที่ 65
บทที่ 66
บทที่ 67
บทที่ 68
บทที่ 69
บทที่ 70
บทที่ 71
บทที่ 72
บทที่ 73
บทที่ 74
บทที่ 75
บทที่ 76
บทที่ 77
บทที่ 78
บทที่ 79
บทที่ 80
บทที่ 81
บทที่ 82
บทที่ 83
บทที่ 84
บทที่ 85
บทที่ 86
บทที่ 87
บทที่ 88
บทที่ 89
บทที่ 90

Zoom out

Zoom in

Read with Bonus
Read with Bonus

บทที่ 78
เมื่อทั้งสองกลับมาถึงอพาร์ตเมนต์ เสียเหรินเพิ่งจะนั่งลงก็ถูกเสียชิงจี้ที่ไวมือไวตาดึงเอาไว้เสียก่อน
เสียชิงจี้เป็นห่วงรอยฟกช้ำที่หลังของเสียเหริน ไม่กล้าให้เขาเอนพิงโซฟา แต่ใครจะรู้ว่าเสียเหรินกลับทำตัวง่ายกว่านั้น เขาทิ้งตัวลงบนโซฟาแล้วเอนตัวพิงเสียชิงจี้ ใช้เขาเป็นเบาะรองหลัง
"พูดมาเถอะ มีอะไรจะ...