แอปเปิ้ลลูกหนึ่ง

บทที่ 3

สองคนร่วมรักกันราวกับกำลังต่อสู้ เซี่ยหรานพยายามยันแขนเพื่อผลักเซี่ยชิงจี้ออก แต่กลับถูกน้องชายที่ฝึกศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่เด็กใช้ท่าเหมือนตำรวจจับผู้ร้าย กดบ่าเขาแน่นจนขยับไม่ได้ แขนทั้งสองข้างของเขาถูกกางออกกดติดประตู สะโพกถูกบดเบียดอย่างแรงจนเจ็บแสบ

เซี่ยหรานเพิ่งจะอ้าปากด่า เซี่ยชิงจี้วัยสิบเจ็ดก็ก้มหน้าลงกัดที่ลำคอของเขาทันที

ความเจ็บที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้เซี่ยหรานสะดุ้ง ได้สติขึ้นมาเล็กน้อย แล้วต่อต้านรุนแรงยิ่งขึ้นในทันที

เสียงหายใจหนักหน่วงของน้องชายดังอยู่ข้างหู องคชาตแทรกเข้ามาในร่างของเขาที่ไม่ได้หล่อลื่นอย่างไร้ปรานี

เซี่ยหรานต้องทนทุกข์เหมือนชาติที่แล้วไม่มีผิด ชาติก่อนเขายินดีเต็มใจ แต่ชาตินี้เขาไม่ยอมเด็ดขาด เขาเจ็บจนตาพร่า ไม่กล้าขยับตัวมาก กลัวว่าเซี่ยชิงจี้ที่เพิ่งได้ลิ้มรสครั้งแรกจะไม่ยั้งมือ

"เบาๆ สิ!"

แม่กับพี่สาวกำลังเล่นไพ่นกกระจอกอยู่อีกฟากของผนัง เขาได้ยินแม้กระทั่งเสียงแม่วางไพ่ลงบนโต๊ะ

เซี่ยหรานไม่กล้าส่งเสียงดัง กลัวคนข้างนอกจะสังเกตเห็นความผิดปกติ ได้แต่กัดฟันเตือนเสียงเบา เซี่ยชิงจี้อยู่ในวัยที่แค่สัมผัสนิดหน่อยก็แข็งตัวอย่างน่าประหลาด ไม่มีประสบการณ์ทางเพศ เขากลัวว่าน้องจะเริ่มขยับโดยไม่พูดไม่จา

โชคดีที่เซี่ยชิงจี้ไม่ได้ทำเช่นนั้น เขาซุกหน้าอยู่ที่ไหล่พี่ชาย องคชาตข้างล่างเต้นตามจังหวะลมหายใจ เขาไม่พูดอะไร เพียงแต่เงียบๆ อ้าปากทิ้งรอยไว้บนไหล่ของเซี่ยหรานทีละรอย บางครั้งก็นุ่มนวล บางครั้งก็รุนแรง จนบอกไม่ถูกว่าเป็นการจูบหรือกัดฉีก

เซี่ยหรานยืนอยู่อย่างนั้นด้วยความรู้สึกสับสน ร่างกายยังคงรองรับองคชาตของน้องชายแท้ๆ เขาไม่เคยปฏิเสธความใกล้ชิดจากเซี่ยชิงจี้ แม้แต่ในใจลึกๆ ยังโหยหา แต่ความเจ็บปวดจากชาติก่อนทำให้เขาหวาดกลัว การมีความสัมพันธ์กับน้องชายจึงไม่ใช่ความสุขอีกต่อไป

เซี่ยหรานรู้สึกถึงความชื้นอุ่นๆ ที่ซอกคอ เขารู้ทันทีว่านั่นคืออะไร

เซี่ยชิงจี้กำลังร้องไห้

เซี่ยหรานรู้สึกอึ้ง ปลอบใจตัวเองว่าน้ำตานั่นอาจเป็นตัวแทนของศักดิ์ศรีความเป็นชายหนุ่มที่เซี่ยชิงจี้ต้องสูญเสียเมื่อถูกบังคับให้เป็นผู้ข่มขืน มีความสัมพันธ์ต้องห้ามกับพี่ชายแท้ๆ

เขาหาเรื่องใส่ตัว พยายามหายใจช้าลงเพื่อบรรเทาความเจ็บ แล้วพูดอย่างอ่อนแรง "เซี่ยชิงจี้ ฉันบอกนะ ถ้านายอยากทำแบบนี้ ฉันจะไปหาเด็กให้ หรือจะหาผู้ชายก็ได้ เมื่อกี้ฉันเข้าใจผิดเอง จำคนผิดจริงๆ แล้วนายร้องไห้ทำไมล่ะ?"

เขาถามคนที่ทำให้เขาเจ็บปวดอย่างจนปัญญา แต่ประโยคสุดท้ายกลับแฝงความเอ็นดูโดยไม่รู้ตัว

เขาจะทำอะไรเซี่ยชิงจี้ได้ล่ะ

เซี่ยชิงจี้ไม่ตอบ เพียงลูบไล้ราวกับต้องการยืนยัน จากแขนของเซี่ยหรานค่อยๆ ไล้ขึ้นไปถึงไหล่ สุดท้ายยกมือขึ้นปิดปาก ริมฝีปากแห้งผากของเซี่ยหรานแนบกับฝ่ามือนุ่มนั้น จนพูดอะไรไม่ออก

เขากอดเซี่ยหรานราวกับโอบกอด ขยับสะโพก องคชาตที่แข็งร้อนเริ่มเคลื่อนไหวในร่างของอีกฝ่าย ร่างกายที่ยังไร้เดียงสาเคลื่อนไหวขึ้นลง ก่อนจะกดทับลงบนร่างพี่ชายอีกครั้ง เขาครอบครองเซี่ยหรานอย่างไร้เทคนิค ปลายองคชาตขนาดใหญ่บดเบียดจุดอ่อนไหวที่สุดในช่องทางของพี่ชาย จนทำให้อีกฝ่ายเริ่มตื่นตัว แข็งขืนชนกับประตูที่หยาบกร้าน กระตุ้นให้เซี่ยหรานเกือบถึงจุดสุดยอด

เซี่ยหรานถูกน้องชายปิดปาก ส่งเสียงอะไรไม่ได้ ไม่คิดว่าเขากับเซี่ยชิงจี้จะเข้ากันได้ขนาดนี้ การมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกหลังกลับชาติมาเกิดด้วยร่างกายนี้ ก็ยังให้ความรู้สึกเสียวซ่านอย่างชัดเจน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้เซี่ยชิงจี้ยังเป็นชายบริสุทธิ์

แต่เขาไม่ได้รู้สึกโล่งใจหรือดีใจที่ได้เริ่มต้นใหม่ ตรงกันข้าม เซี่ยหรานกลับเหงื่อเย็นผุดทั่วร่าง

แรงกระแทกขององคชาตน้องชายทำให้เขานึกถึงคลื่นทะเล เต็มไปด้วยความกดดัน ความสุขสมถาโถมเข้ามาราวกับกระแสน้ำที่ทำให้หายใจไม่ออก ราวกับได้กลิ่นไอเค็มๆ ของลมทะเลอีกครั้ง เสียงลมทะเลผสมกับเสียงหายใจต่ำของเซี่ยชิงจี้ ทำให้สมองของเซี่ยหรานว่างเปล่า

การมีเพศสัมพันธ์กับเซี่ยชิงจี้วัยสิบเจ็ด ทำให้เขานึกถึงภาพการกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย

เขากำลังเดินซ้ำรอยเดิมอีกแล้ว

เซี่ยหรานไม่ได้ยิ้มเล่นอีกต่อไป เขาพยายามดิ้นหนีจากเซี่ยชิงจี้ แต่ยิ่งดิ้นมากเท่าไร เซี่ยชิงจี้ก็ยิ่งกดเขาแน่นขึ้นเท่านั้น ไม่นานที่เอวด้านซ้ายก็เป็นรอยช้ำ

เซี่ยชิงจี้ไม่ยอมให้เขาต่อต้านแม้แต่นิดเดียว

เซี่ยหรานหยุดดิ้นในที่สุด เขาเงียบรับความรู้สึก เพียงแค่ครางเบาๆ เป็นบางครั้งเมื่อเซี่ยชิงจี้กระแทกเข้ามา ท่าทีของเซี่ยชิงจี้แตกต่างจากชาติก่อนโดยสิ้นเชิง การข่มขืนที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ทำลายความหวังสุดท้ายของเขา คราวนี้เขาต้องตายอย่างแน่นอน

เสียงหัวเราะพูดคุยของแม่และพี่สาวดังมาจากข้างนอก ดูเหมือนพี่เขยจะคอยช่วยแม่เล่นไพ่

เขาได้ยินเสียงคุ้นหูเหล่านี้อีกครั้งหลังจากห่างหายไปนาน

น้ำตาของเซี่ยหรานไหลลงมา ไม่ใช่เพราะความเจ็บ ไม่ใช่เพราะความสุข เซี่ยชิงจี้ราวกับรู้ว่าเขากำลังร้องไห้ จู่ๆ ก็ยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้

ปากของเขาได้รับอิสระอีกครั้ง เซี่ยหรานถูกรุกหนักจนปากแห้งเสียงแหบ พอเปล่งเสียงก็เพี้ยนไปทันที แฝงด้วยความปรารถนา ผสมกับเสียงกระซิบเบาๆ ยามถูกรุกจนเสียวซ่าน ทำให้องคชาตของเซี่ยชิงจี้ที่ฝังอยู่ในร่างเขาแข็งขืนขึ้นอีก

"...นาย...นายไม่ได้ขอความยินยอมจากฉัน แล้วมามีเพศสัมพันธ์กับฉัน นี่...นี่เรียกว่าข่มขืน นายมี...มีอะไรกับพี่ชายแท้ๆ...อ๊ะ นี่...นี่เรียกว่าร่วมรักต้องห้าม"

เซี่ยหรานคิดในใจ ถึงอย่างไรก็ต้องตาย เขาก็ไม่อยากให้เซี่ยชิงจี้สบายใจ ต้องแกล้งแหย่สักสองคำ

นี่คือคำพูดที่เซี่ยชิงจี้เคยพูดกับเขาในชาติก่อน ตามด้วยประโยคที่ว่าเขาเกลียดเซี่ยหรานเข้ากระดูกดำ แต่เซี่ยหรานปากไม่ตรงกับใจ พูดมาถึงตรงนี้แล้วกลับพูดต่อไม่ออก อยากจะพูดให้เจ็บแสบสักครั้ง แต่ก็ทำไม่สำเร็จ

เขาพูดประโยคเดียวกันกับเซี่ยชิงจี้ และเซี่ยชิงจี้ก็ทนฟังไม่ได้อย่างที่คาด เขาชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วตอบโต้ด้วยการกระแทกเข้ามาอย่างแรง จนประตูส่งเสียงดังสนั่น

แม่ของพวกเขาได้ยินเสียงแล้วตะโกนด่า "พวกนายสองคนกำลังรื้อบ้านเหรอ?! ถ้ายังไม่นอนก็ออกมาส่งแขกหน่อย!"

ในห้องไม่มีใครพูดอะไร ความจริงแล้วเซี่ยชิงจี้ไม่พูดอะไรเลยตอนกำลังรุกอย่างเอาเป็นเอาตาย พอได้ยินเสียงแม่ออกไปส่งแขก เขาก็ถอนองคชาตออกจากร่างพี่ชายทันที

เซี่ยหรานถูกเขารุกจนขาอ่อน แทบจะยืนไม่อยู่ โชคดีที่เมื่อกี้เซี่ยชิงจี้ยังกดเขาไว้

พอเซี่ยชิงจี้ถอยออกไป เขาก็ทรุดลงคุกเข่ากับพื้น ข้างหลังทั้งเจ็บทั้งเสียว ราวกับยังมีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ข้างใน เซี่ยหรานลูบช่องทางน่าสงสารที่ถูกขยายด้วยความหวาดหวั่น คิดในใจว่าถ้าเซี่ยชิงจี้ในชาติก่อนเป็นคนไม่ดีแบบนี้ พวกเขาจะต้องทรมานกันขนาดนี้ไหม

เซี่ยชิงจี้กลับมาพร้อมกับของบางอย่างในมือ

เซี่ยหรานถูกดึงขึ้นมา ถึงได้เห็นว่านั่นคือเข็มขัดที่เขาเคยใช้มัดเซี่ยชิงจี้

น้องชายของเขาเรียนรู้ได้ไว ใช้วิธีการเดียวกับที่เขาเคยทำ มัดมือพี่ชายแล้วโยนลงบนเตียง จากนั้นถอดกางเกงเซี่ยหรานออกจนหมด บังคับให้เขาคุกเข่าบนเตียง แล้วแยกก้นของเขาออก วางเท้าข้างหนึ่งบนเตียง แล้วสอดใส่เข้าไปเหมือนหมา

เซี่ยชิงจี้เป็นใบ้บนเตียง ไม่พูดอะไรตอนรุกคน เงียบแค่ไหนก็ใช้แรงมากเท่านั้น กดทับบนร่างเซี่ยหรานแล้วออกแรง องคชาตที่แข็งร้อนสอดใส่เข้าไปในร่างของอีกฝ่ายอีกครั้ง จุดที่ถูกสอดใส่ไม่ได้แห้งและคับแน่นเหมือนเมื่อกี้แล้ว เหมือนคนที่เจ็บแล้วจะจำได้ ล้มแล้วจะโต พอเซี่ยชิงจี้เข้ามา เนื้อนุ่มข้างในก็เปียกชื้นและร้อนเข้าหา

เซี่ยหรานครางเบาๆ สุดท้ายก็ทนไม่ไหวต้องขอความเมตตา ทุบเตียงแล้วตะโกนโกรธๆ "เบาๆ หน่อย!"

เซี่ยชิงจี้ยังคงไม่พูดอะไร

แม่ส่งแขกเสร็จแล้ว นึกได้ว่าลูกชายทั้งสองดื่มเหล้ามา กลัวพี่น้องจะทะเลาะกัน จึงมาถามที่ประตูว่าพวกเขาเป็นอะไรหรือเปล่า

ปากของเซี่ยหรานถูกเซี่ยชิงจี้ปิดอีกครั้ง ร่างกายเต็มไปด้วยรอยช้ำ เซี่ยชิงจี้ร่วมรักเหมือนกำลังทำร้าย เขาเต็มไปด้วยความโกรธที่ไม่มีที่มา ใช้แรงหนักจนเกือบไร้ความปรานี ก่อนที่แม่ของพวกเขาจะกลับมา เตียงทั้งหลังแทบจะถูกเซี่ยชิงจี้เขย่าจนพัง

"เซี่ยหราน พวกนายหลับแล้วเหรอ? เมื่อกี้นั่นเสียงอะไร?"

เมื่อได้ยินเสียงแม่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เซี่ยหรานก็เริ่มเครียดโดยอัตโนมัติ เขานึกถึงเหตุการณ์บางอย่างในชาติก่อนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เขาเริ่มดิ้นรนอย่างรุนแรง อยากให้เซี่ยชิงจี้หยุด กลัวว่าแม่จะผลักประตูเข้ามาในวินาทีถัดไป แล้วเห็นลูกชายทั้งสองกำลังมีอะไรกันบนเตียง แต่เซี่ยชิงจี้ไม่สนใจ กอดเซี่ยหรานแล้วรุกบนพื้น แบบนี้จะได้ไม่มีเสียงเตียงเคลื่อนไหว เขาเหมือนคนบ้าที่ใช้แรงมากขึ้น รุกพี่ชายจนมือเท้าอ่อนสมองมึนงงต่อหน้าแม่

เซี่ยหรานนอนอยู่บนพื้นเย็นชื้น รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะถูกเซี่ยชิงจี้แทงทะลุ

เซี่ยชิงจี้เงียบและใช้แรง เหงื่อบนหน้าผากหยดลงบนใบหน้าของเซี่ยหราน

ในห้องไม่มีใครพูดอะไร แม่งุนงงจากไป เซี่ยชิงจี้จึงลากเซี่ยหรานกลับขึ้นเตียงอย่างเด็ดขาด

แม่ไม่รู้เลยว่าอีกฟากของกำแพง ลูกชายคนเล็กที่มีอนาคตสดใสและเข้าอกเข้าใจที่สุดของเธอ กำลังกดลูกชายคนโตไว้บนเตียง องคชาตของเขากำลังเคลื่อนไหวในร่างของคนเพศเดียวกัน และคนๆ นั้นยังเป็นพี่ชายแท้ๆ ของเขา

เซี่ยชิงจี้รุกมาครึ่งค่อนวัน ทำให้เซี่ยหรานถึงจุดสุดยอดไปหนึ่งครั้งแล้ว แต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะจบ เขาบีบเอวของเซี่ยหราน ท่าทางแข็งกร้าว สั่งให้เซี่ยหรานคุกเข่าบนเตียงด้วยท่าทีเย็นชา

เซี่ยชิงจี้พูดในที่สุด

คืนนี้เขาเงียบขรึม พูดทั้งหมดเพียงสี่คำ

ครั้งแรกคือ "ไปไหน?" เมื่อก่อนหน้านี้

อีกครั้งคือตอนนี้ "—คุกเข่า"