Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 20

ที่หน้าห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล เสี่ยวหม่าชกกำแพงด้วยความโกรธ แล้วทรุดตัวลงนั่งยองๆ กุมศีรษะตัวเองด้วยความเสียใจ

"เป็นความผิดผมทั้งนั้น ผมอายที่จะพยุงคุณปู่ ปล่อยให้ท่านเดินเอง ผมมันไม่ใช่คน คุณปู่อายุมากขนาดนี้แล้ว... ทำไมผมถึงไม่ยอมพยุงท่านด้วย!"

เขายังกำเหรียญห้าเมาที่คุณปู่ให้ก่อนล้มไว้ในมือ เส...