สาวน้อยไร้เดียงสา

บทที่ 978

หากเป็นไปได้ ขอเป็นชาติหน้าเถอะ! เธอคิดอย่างจนปัญญา

"กลับกันเถอะ เห็นว่าคุณไม่เป็นอะไร ฉันก็วางใจแล้ว..." เธอลุกขึ้น จับมือเขาเพื่อดึงให้ลุกขึ้น

"อืม..." เขายอมลุกขึ้นอย่างว่าง่าย ในใจเต็มไปด้วยความหวานชื่นที่บรรยายไม่ถูก "เห็นว่าคุณไม่เป็นอะไร ฉันก็วางใจแล้ว" ที่แท้เธอก็เป็นห่วงเขาเหมือนกันนี่นา!...