Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 977

มองดูจางจื้อหลินที่กำลังตกอับในความมืดของราตรี เธอทนไม่ไหวค่อยๆ เดินเข้าไปหา ยื่นมือแตะบนไหล่กว้างของเขาเบาๆ เพื่อแสดงความปลอบประโลม

อากาศยามค่ำคืนกลางเขานั้นสดชื่นและเย็นเล็กน้อย แต่สิ่งที่เขาหายใจเข้าไปกลับกลายเป็นกลิ่นหอมเฉพาะตัวของเธอ...

เขายื่นมือออกไป คว้ามือเล็กนุ่มของเธอไว้อย่างแนบเนียน เธ...