Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 150

ซูเสวี่ยหมั่นในที่สุดก็ร้องไม่ออกแล้ว ในชั่วขณะนั้นรู้สึกเหมือนนิ้วทั้งสิบชา ร่างกายราวกับลอยขึ้นไปในทันใด เหมือนล่องลอยอยู่บนก้อนเมฆ ทั้งตัวคล้ายกับเมาเหล้า มึนงงไปหมด

เฒ่าเมิ่งรู้สึกเพียงว่าร่างของซูเสวี่ยหมั่นอ่อนระทวยไปทั้งตัว ตามด้วยช่องสวาทที่คลายตัว แล้วก็ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ อีก

"เสี่ยวห...