Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 138

เจิ้งเฉียงคลายเชือกที่มัดร่างของจางอี้ จางอี้ทรุดลงในอ้อมกอดของเขาทันที

เมื่อมองร่างของจางอี้ที่มีรอยแดงจากเชือกรัด เจิ้งเฉียงรู้สึกสงสาร จึงใช้มือลูบเบาๆ

ทั้งสองนอนพักครู่หนึ่ง เจิ้งเฉียงคลานไปดูระหว่างขาของจางอี้ พบว่าใต้กลุ่มขนเล็กน้อยนั้น กลีบเนื้อสีชมพูได้สงบลงแล้ว เขาจึงใช้มือแตะเบาๆ ที่ช่อ...