Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1252

ไม่นานนัก เสียงมอเตอร์ไซค์ดังขึ้นจากชั้นล่าง แล้วซูตั๋วซีก็รีบขึ้นมาบนตึก

"มีอะไรให้ช่วยไหม?" ซูตั๋วซีมองเพื่อนสนิท ในใจเต็มไปด้วยความอาลัย

"ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวช่วยฉันตากผ้าปูที่นอนก็พอ" จ้าวชิงตอบ

"เฮ้อ... ไปเซินเฉิงก็ดีนะ..." ซูตั๋วซีถอนหายใจ พูดเสียงแผ่วเบา "เธออย่าได้เดินตามรอยฉันเชียวนะ.....