Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 108

สวีเสวี่ยหมั่นจ้องมองใบหน้าอันหล่อเหลาของพ่อสามี ที่เต็มไปด้วยร่องรอยกาลเวลาอันโชกโชน

"เสวี่ยหมั่น พวกเราไม่ต้องทำอะไรมาก แค่ปลอบใจกันหน่อยได้ไหม? มานี่!"

ลุงเมิ่งคุกเข่าบนเบาะ ยืดตัวขึ้น แล้วดันของใหญ่ไปแนบกับใบหน้านุ่มละมุนของลูกสะใภ้โดยตรง

ใบหน้าของสวีเสวี่ยหมั่นชาวูบ เธอรู้สึกว่าระหว่างขาทั้งสอง...