สาวน้อยไร้เดียงสา

บทที่ 1

จักรยานของลุงหม่าดูเหมือนจะมีพิษ หลิวอิ่นขี่ไปได้ไม่กี่วัน ก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ ที่ด้านล่าง

ทุกครั้งที่ขี่จักรยานไปโรงเรียน เมื่อผ่านถนนหมู่บ้านที่ขรุขระ ส่วนล่างของเธอถูกเสียดสีกับอานอย่างแนบแน่น ทั้งยังกระแทกขึ้นลง ทำให้เธอรู้สึกคันและชื้นแฉะขึ้นมาในใจ

ลมหายใจของเธอเริ่มถี่ขึ้น และเมื่อเอื้อมมือไปสัมผัส นิ้วมือของเธอก็เปียกชุ่มไปด้วยของเหลวเหนียวๆ...

เมื่อเห็นของเหลวพวกนี้ เธอรู้สึกกลัว และสิ่งที่ทำให้เธอกลัวยิ่งกว่าคือ เมื่อนิ้วมือของเธอสัมผัส ของเหลวก็ยิ่งไหลออกมามากขึ้น

ร่างกายเธอเริ่มรู้สึกชาและอ่อนแรง ทำให้เธอกังวลมากขึ้นว่าตัวเองเป็นโรคอะไรหรือเปล่า

เพราะเด็กสาวที่เพิ่งเข้าสู่วัยรุ่น ไม่เข้าใจเรื่องสรีระเหล่านี้ แต่ก็อายเกินกว่าจะถาม เพราะเด็กผู้หญิงในชนบทยังมีความเชื่อแบบดั้งเดิมอยู่มาก

ดังนั้น เธอจึงไม่กล้าบอกคนที่บ้านเพราะกลัวพวกเขาจะเป็นห่วง จนกระทั่งหลายวันผ่านไป อาการกลับยิ่งรุนแรงขึ้น เธอจึงไม่กล้าปล่อยไว้อีกต่อไป

จำต้องไปหาลุงหม่า หมอประจำหมู่บ้าน เพราะอย่างน้อยจักรยานก็ยืมมาจากเขา

อย่างไรก็ตาม เมื่อหลิวอิ่นมาถึงบ้านลุงหม่า เธอกลับพบว่าลุงหม่ากำลังนอนกลางแจ้งในลานบ้านโดยไม่ใส่เสื้อ

ลุงหม่าอายุราวห้าสิบกว่า แต่กล้ามเนื้อยังไม่หย่อนคล้อย และที่น่าตกใจกว่านั้นคือ ที่กางเกงขาสั้นของเขามีก้อนนูนใหญ่

หลิวอิ่นมองก้อนนูนนั้น หัวใจเต้นเร็วขึ้นอย่างประหลาด ช่วงระหว่างขาทั้งสองของเธอเริ่มชื้นมากขึ้น

เธอขี่จักรยานมา ดังนั้นตลอดทาง กางเกงด้านในของเธอจึงเปียกไปบ้างแล้ว และตอนนี้มันยิ่งชื้นมากขึ้น

พูดตามตรง ถ้าไม่ใช่เพราะมาถึงบ้านลุงหม่าแล้ว เธอคงถอดกางเกงออกและใช้นิ้วเกาตัวเองสักหน่อย เพราะเมื่อเกาไปสักพัก พอฉี่ออกมาก็จะรู้สึกดีขึ้น

นี่เป็นวิธีแก้อาการคันที่หลิวอิ่นคิดขึ้นมาในช่วงไม่กี่วันนี้...

"ลุง...ลุงหม่า ตื่นเถอะค่ะ..."

หลิวอิ่นเข้าไปเขย่าตัวลุงหม่า

ไม่นาน ลุงหม่าก็ลืมตาขึ้น ถูตาแล้วพูดว่า "อิ่นน้อย เป็นอะไรหรือ?"

พูดจบ สายตาที่พร่ามัวของเขาก็เริ่มชัดเจนขึ้น

เพราะหลิวอิ่นก้มตัวลงเรียกเขา ทำให้ผิวขาวบริเวณอกปรากฏต่อสายตาเขา อีกทั้งเสื้อของหลิวอิ่นค่อนข้างหลวม

ร่องอกลึกแกว่งไกวตามการเคลื่อนไหวของร่างกาย และบนผิวขาวนั้น มีจุดสองจุดเหมือนดอกเหมย ยิ่งดึงดูดสายตาของลุงหม่า

ลุงหม่ารู้สึกราวกับมีเปลวไฟลุกโชนในร่างกาย เขาไม่คิดว่าหลิวอิ่นเด็กน้อยคนนี้จะเติบโตได้ดีขนาดนี้!

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อครู่ในความฝันเขากำลังคิดถึงการมีความสัมพันธ์กับหญิงสาว เพราะเขาไม่ได้แตะต้องผู้หญิงมาสิบกว่าปีแล้ว...

ไฟที่กักเก็บไว้ในร่างกายจะทำให้คนระเบิดได้!

"ลุงหม่า คือว่า... หนู... หนูมี... ข้างล่าง..."

หลิวอิ่นพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ ขณะหนีบขาทั้งสองเข้าหากัน

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ลุงหม่าก็มองไปที่ช่วงขาของหลิวอิ่นโดยอัตโนมัติ และเห็นรอยเปียกบนกางเกงของเธอ

ทันใดนั้น จิตใจของลุงหม่าก็ยิ่งปั่นป่วนมากขึ้น

เด็กคนนี้ ทำไมถึงได้ชุ่มฉ่ำขนาดนี้!

ลุงหม่าเริ่มกดข่มไฟราคะในใจไม่อยู่แล้ว ถึงขั้นอยากจะกระโจนเข้าใส่หลิวอิ่นและระบายอารมณ์อย่างรุนแรง

ส่วนหลิวอิ่นเมื่อเห็นลุงหม่าไม่พูดอะไร เธอก็เริ่มร้อนใจ ร้องไห้พลางคว้าแขนของลุงหม่า ทำให้ความนุ่มนิ่มสองก้อนแนบชิดเข้ากับเขา

"ลุงหม่า ช่วยดูข้างล่างให้หนูหน่อยนะคะ หนู... หนูเป็นโรคหรือเปล่า..."