Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 880

เมื่อถูกลู่หนิงเตะจนล้มลงบนโซฟา ซ่ายจือรู้สึกราวกับกระดูกทั่วร่างกำลังจะหัก เขาละทิ้งความพยายามที่จะหนี พอยกตัวขึ้นมาได้ก็ทรุดลงอีกครั้ง ยอมแพ้ต่อการดิ้นรน

ใบหน้าเต็มไปด้วยความขมขื่นและความสิ้นหวังอันเกลียดชัง เขาชี้นิ้วไปที่ลู่หนิง แล้วตะโกนเสียงแหบแห้ง "ไอ้แซ่ลู่ พวกเราตัดขาดกันไปนานแล้ว ต่างคนต่...