Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 547

เมื่อมองไปที่รอยสักรูปกะโหลกบนแผ่นหลังขาวราวกับแกะสลักหยก หลุ่ยหนิงก็นิ่งเงียบไปนาน ไม่พูดอะไร ไม่ขยับตัว

คาจูชายังคงนอนขดตัวหันหลังให้เขา เวลาผ่านไปทีละวินาที ทุกกล้ามเนื้อและเส้นประสาทของเธอเกร็งขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าจะกัดริมฝีปากแรงเพียงใด ก็ไม่อาจหยุดร่างกายที่กำลังสั่นได้

คาจูชาที่รู้สึกร้อนไปทั้...