Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 354

สำหรับเด็กสาวที่บริสุทธิ์ ความอับอายที่สุดคงไม่มีอะไรเกินกว่าการพาชายหนุ่มมาบ้านเป็นครั้งแรก แล้วดันเผลอทำตัวน่าอาย

แม้ลู่หนิงจะเหลือบมองแวบเดียวแล้วรีบเบนสายตาไปทางอื่น แต่ม่อเป่ยเป่ยก็ยังอายจนใบหน้าเล็กๆ แดงก่ำ ดวงตาทั้งสองพลันมีน้ำตาเอ่อคลอ เธอไม่สนใจว่าข้อเท้าจะเจ็บแค่ไหน รีบก้มหน้าใส่รองเท้าด้...