Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 301

เทียนเหลียวกุมด้ามดาบแน่น จ้องมองเงาร่างที่ยืนอยู่ใต้ร่มไม้ด้วยสายตาเย็นเยียบ พลางกลั้นหายใจ

แม้จะกลั้นหายใจ แต่เขาก็ไม่อาจหยุดเลือดที่ยังคงไหลออกมาจากบาดแผลที่กระดูกไหปลาร้าได้

บาดแผลยาวเพียงสามนิ้ว สำหรับคนอย่างเทียนเหลียวแล้ว มันไม่ต่างจากรอยยุงกัดสักเท่าไร แต่เขากลับรู้สึกว่าร่างกายเย็นเฉียบ...