Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 286

"ใช่... ใช่ครับ ช่างเป็นวาสนาจริงๆ"

หลินเอ้อร์อึ้งไปชั่วครู่ ใบหน้าสวยที่ผอมลงไปมากเผยรอยยิ้มยินดีออกมาครึ่งหนึ่ง แต่แววตากลับเลื่อนผ่านแหวนเพชรที่นิ้วนางข้างซ้ายของลู่หนิง จากนั้นก็เก็บอาการ พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

ราวกับเจ้าหน้าที่ในหน่วยงานราชการที่ทำงานกับประชาชนอย่างเฉยชา ไม่สนใจไยดี

หลังพูด...