Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1388

แปลวรรณกรรมจีน

เสียงดังปั๊บ หน้าต่างถูกผลักเปิดพร้อมกับที่จางอี้เพิ่งเปิดโคมผนังในห้อง

แสงโคมสีขาวนวลไม่สว่างนัก แต่เพียงพอให้จางอี้มองเห็นใบหน้าของซุนกังได้ชัดเจน

เขาคือซุนกังที่เธอคุ้นเคยที่สุด ใบหน้านั้น ดวงตาคู่นั้น จมูกนั้น ปากนั้น รูปลักษณ์ของเขาไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย รวมถึงบรรยากาศอันน่...