Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1278

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร จางฟางที่นั่งเหม่อบนเก้าอี้ในสำนักงานจึงยกมือขึ้นเช็ดแก้มที่รู้สึกเย็นวาบ

นั่นคือน้ำตา

จางฟางตกใจจนร้องไห้โดยที่เธอเองก็ไม่รู้ตัว

ก็ไม่อาจโทษได้ว่าเธอขี้ขลาด

สาวเมืองรุ่นใหม่วัยเดียวกับเธอ แม้จะไม่ถึงกับถูกตามใจจนเสียคนตั้งแต่เด็ก แต่ก็คงได้รับการเลี้ยงดูราวกับเจ้าหญิงน้อย...