Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1237

ลู่หนิงเดินออกไปนานแล้ว โหลวอวี่เซียงยังคงนั่งเหม่อลอยอยู่บนโซฟา

เธอเคยเหม่อลอยบ่อยครั้งมาก่อน บางครั้งก็นอนขดตัวอยู่บนโซฟาไม่ขยับเขยื้อนราวกับแมวเปอร์เซีย สามารถเหม่อลอยได้ตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้นจนพระจันทร์โผล่ ไม่กินไม่ดื่มอะไรทั้งวัน

ผู้หญิงที่ไม่มีผู้ชายอยู่เคียงข้างแต่เต็มเปี่ยมด้วยพลัง เมื่อ...