Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 122

เมื่อครู่นี้ทั้งหมดต้องเป็นภาพลวงตาแน่ๆ เพราะนี่คือทะเลทราย ไม่มีสนามหญ้า

แต่ทำไมริมฝีปากของเธอถึงเปียกชื้นล่ะ?

ในปากยังคงมีกลิ่นหอมอ่อนๆ เฉพาะตัวของชาเขียวหลงเหลืออยู่

ซ่งชูฉือมองหญิงสาวคนนั้นอย่างงุนงง เธอนิ่งอึ้งไปนาน ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นมา

ความหวาดกลัวสุดท้ายถูกความกระหายน้ำพัดพาไปหมดแล้ว ตอนนี้...