Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 974

ไม่รู้ว่านั่งอยู่นานเท่าไหร่ น้ำชาตังกุยหนึ่งกานั้นทำให้แก้มของหลี่เซี่ยนเซี่ยนเปล่งปลั่งแดงระเรื่อ หน้าผากเรียบเนียนมีเม็ดเหงื่อผุดพราวเป็นชั้นบางๆ คนเริ่มทยอยกลับกันแล้ว หลี่เซี่ยนเซี่ยนมองเวลา เกือบสิบเอ็ดโมงแล้ว

"ต้องกลับแล้วนะ..." เธอเอ่ย แต่ในใจกลับพึมพำเบาๆ แย่แล้ว ไม่รู้ว่าจะกลับเข้าหอพัก...