เวลาผ่านไปเหมือนสายน้ำ

บทที่ 94

สู่ต้าอวี่ไม่เก่งเรื่องการแสดงความรู้สึก แต่เติ้งเจี๋ยฟังได้ชัดเจน เธอรู้สึกโล่งอกเมื่อเห็นว่าสามีไม่มีความสงสัยเลยแม้แต่น้อย เขาคิดว่าร่องรอยเหล่านั้นเกิดจากการที่เธอปลอบประโลมตัวเอง

เมื่อร่างกายผ่อนคลายลง นึกถึงความสุขที่ลูกเขยมอบให้ อารมณ์ของเธอก็ดีขึ้นเป็นพิเศษ เธอยิ้มและจับมือหยาบกร้านของสู่ต้...