Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 32

ผ่านไปพักใหญ่ เติ้งเจี๋ยจึงค่อยๆ สงบอารมณ์ลง เธอมองลูกเขยแล้วถอนหายใจเบาๆ "เฮ้อ... ถ้าพ่อของเธอเป็นเหมือนเธอบ้างก็คงดี"

พูดจบ เติ้งเจี๋ยก็รีบก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว

โจวเชาเห็นแม่ยายมีท่าทางเขินอายน่ารักเช่นนั้น ในใจรู้สึกทั้งสงสารและหวั่นไหวเล็กน้อย จึงตอบเบาๆ ว่า "พ่อไม่อยู่ ต่อไปยังมีผมนะครับ" ท...