Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1410

"ขอโทษครับ..." เขาเอ่ยเสียงแผ่วพลางยื่นมือออกไปเช็ดคราบน้ำตาบนแก้มของเธอเบาๆ ถ้าเขารักเธอจริง จะขอร้องให้เธอทำอย่างนี้ได้อย่างไร!

"ผมจะรออยู่ชั้นล่าง คุณรีบเปลี่ยนเสื้อผ้านะครับ..." เขาพูดจบก็รีบเดินลงบันไดไป

เมื่อมองเงาร่างอันเดียวดายของเขา น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอีกครั้งอย่างห้ามไม่อยู่ หากมีชาติ...